பேனா

நம்முடைய இளைமைப் பருவத்தில் பேனா டப்பா எல்லாம் வாங்கி தர மாட்டாங்க. ஒரே ஒரு பேனா தான் அதில் மை தீர்ந்தாலும் திரும்பவும் மையை ஊற்றி எழுதுவதும், நீப் உடைந்தாளும் வேற நீப்பை மாற்றியும், சுத்தமா பேனா உடைந்தா மட்டும் தான் நமக்குப் புதுப் பேனா வாங்கித் தருவாங்க. அது போல எழுதுகோள்களின் தரமும் நமக்கு மாற்றி அமைக்கப்படும். அதாவது நம்ம பால் வாடி படிக்கும் போது சுண்ணாம்பு குச்சியை வைத்து கரும் சிலேட்டில் எழுதினோம். அதன் பிறகு பென்சில் .பின்பு மை பேனா. இறுதியில் இங்க் பேனா.சின்ன வயசுல தவறு வந்தா திருத்திக்க முடியும்னு சுண்ணாம்பு குச்சியும், பென்சிலும் கொடுத்தாங்க போல.. வளர வளர மாற்ற முடியாதுனு பேனா கொடுத்தாங்க போல.பத்தாம் வகுப்பில் பொதுத் தேர்வுக்கு இங்க் பேனா கட்டாயம் என்று அன்று சொல்லப்பட்டது. அதிலும் இங்க் பேனா சிறிது காலம் நாம் எழுதிய பிறகு தான் நமக்கு அது பொருத்தமா இருக்கும்.மை திரவம் ஒழுங்கா வரவில்லை என்றால் நீப்பைக் கிறி விடுவோம்.அதிலும் மை டப்பாவை பள்ளிக்கு எடுத்து வர முடியாது. அதுனால சில நாட்கள் கடைக்குச் சென்று பத்து பைசாவுக்கு மை நிரப்பிக் கொள்வோம். அப்பொழுது பிரில், கேமல், காம்ளின் மை பிரபலமாக இருந்தது. அந்த மையை நிரப்ப ஒரு சிறிய கருவியும் இருக்கும். நண்பர்களிடம் மை கடன் வாங்குவதற்கு ஒரு சொட்டு மையை மேசை மீது வைத்தால் போதும். அதில் பேனாவின் நீட்பை வைத்தே உரிந்துவிட்டு எழுதிய நாள் மறக்க முடியாதவை.